Kalt sérrí

Spánarmyndin hér á bloggsíðunni er frá ferðalögum mínum um Andalúsíu. Ég skrifaði ferðahandbóki um þetta stórskemmtilega hérað fyrir nokkrum árum og af þeim sökum var ég beðinn um að sjá um spænska vínkynningu á alþjóðlegri ráðstefnu fólks í prentiðnaðinum (Xplor). Fyrir algera tilviljun varð sérríið sem framleitt er af Gonzales Byass verksmiðjunum fyrir valinu, það náðist samningur við heldsöluna. Sem var ákaflega heppilegt fyrir mig því ég er ekki beinlínis það sem kalla mætti vínsérfræðingur, hef bara þennan hæfilega áhuga sem millistéttarmenn á borð við mig hafa efni á að koma sér upp og svo man ég aldrei nein vínnöfn stundinni lengur. Ég held mig við nokkrar traustar tegundir og læt það duga. Einstaka sinnum dett ég niður á gott vín og ætlar aldeilis að muna eftir því í næstu ferð í ríkið... en svo lendir maður líka á sérdeilis vondum vínum og ætlar aldeilis að muna eftir því... þið sjáið hvert ég er að fara með þetta.

En Tio Pepe þekki ég og dýrka, það er stórgóður drykkur sem er bestur ískaldur. Eftir gerð ferðahandbókarinnar er ég uppfullur af fróðleik um sérrí og honum gat ég því miðlað til prentiðnaðarins á dögunum. Ég heimsótti bódeguna þeirra í Jerez og drakk í mig sögu og hefðir og framleiðsluferlið og þó ég hafi einnig komið í viskýeimunarstöð í Skotlandi og nokkur brugghús (margar sögur tengdar þeim heimsóknum) þá er ég sérlega heitur trúboði sérrídrykkjunnar vegna þess að mér finnst þetta vera vanmetinn og misskilinn drykkur.

Númer eitt, þurrt ljóst sérrí á borð við Tio Pepe á að bera fram kalt.

Númer tvö, sérrí er gott með tapas smáréttunum sem voru bókstaflega fundnir upp sem viðbit með því.

Númer þrjú, það myndi stórbæta íslenskar fermingarveislur ef þar væri borið fram kalt og þurrt sérrí með kökunum en ekki kalt og þunnt kaffi.

Sérrífyrirlesturinn tókst í alla staði vel, það hjálpaði að áheyrendurnir gátu drukkið eins mikið af umræddu drykk og þá lysti og var ég ánægður með að fá alveg jafn margar spurningar og hinir raunverulegu fyrirlesararnir á ráðstefnunni í pallborðsumræðunum sem fylgdu í kjölfarið. Ekki svo að skilja að ég sé ekki raunverulegur en vínkynningin var bara svona léttur útúrdúr og grín eftir mörg fróðleg og ákaflega fagleg erindi.

Leiðsögubókin um Andalúsíu hefur ekki beinlínis selst á við Arnald en ég hef hitt lesendur mína á förnum vegi og voru þeir ánægðir með bókina, báðir tveir. Svo frétti ég af hjónum sem voru á ferð um Andalúsíu og fóru í einu og öllu eftir bókinni allt uns henni var stolið af þeim á einstigi upp til fjalla. Þau höfðu greinilega ekki lesið kaflann sem varar við vasaþjófum!